تبادل
لینک هوشمند
هی غریبه!!!
تو چه میفهمی از من؟
از درد های من
قضاوتم نکن لطفاً...
شبگرد تنهاتنها |
آخرین مطالبلینک دوستانپیوندها
سایت آوازکطراح قالب: آوازک |
من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پُرٍ دوست کنج هر دیوارش دوست هایم بنشینند آرام گل بگو گل بشنو هر کسی می خواهد وارد خانه ی پرعشق و صفایم گردد یک سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند شرط وارد گشتن ، شستشوی دلهاست شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست بر درش برگ گلی می کوبم روی آن با قلم سبز بهار می نویسم ای یار خانه ی ما اینجاست تا که سهراب نپرسد دیگر خانه ی دوست کجاست....
جای من خالی است، جای من در عشق، جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار، جای من در شوق تابستانی آن چشم، جای من در طعم لبخندی که از دریا سخن می گفت، جای من در گرمی دستی که با خورشید نسبت داشت، جای من خالی است، من کجا گم کرده ام آهنگ باران را ؟! من کجا از مهربانی چشم پوشیدم؟!
می شود برگشت، می شود برگشت و در خود جستجویی داشت، در کجا یک کودک دهساله در دلواپسی گم شد ؟! در کجا دست من و سیمان گره خوردند؟! می شود برگشت، تا دبستان راه کوتاهی است.... می شود از رد باران رفت، می شود با سادگی آمیخت، می شود کوچکتر از اینجا و اکنون شد..... می شود کیفی فراهم کرد، دفتری را می شود پر کرد از آیینه و خورشید، -در کتابی می شود روییدن خود را تماشا کرد، من بهار دیگری را دوست می دارم......
جای من خالی است، جای من در میز سوم ، در کنار پنجره خالی است، جای من در درس نقاشی، جای من در جمع کوکبها، جای من در چشمهای دختر خورشید، جای من در لحظه های ناب، جای من در نمره های بیست، جای من در زندگی خالی است...
می شود برگشت، اشتیاق چشم هایم را تماشا کن، می شود در سردی سرشاخه های باغ، جشن رویش را بیفروزیم... دوستی را می شود پرسید، چشمها را می شود آموخت، مهربانی کودکی تنهاست، مهربانی را بیاموزیم... |
درباره وبلاگ نویسندگانآرشیو ماهانهلینک های ویژهدیگر امکانات |
|
[ طراح قالب: آوازک | Theme By Avazak.ir | rss ] |
