کلبه ای می سازم 

پشت تنهایی شب

زیر این سقف سیاه 

که به زیبایی دل تنهای تو باشد 

پنجره هایش از عشق 

سقفش از عطر بهار 

رنگ دیوار اتاقش گل یاس

عکس لبخند تو را می کوبم 

روی ایوان حیاط 

تا که هر صبح اقاقی ها را 

از تو سرشار کنم 

همه ی دلخوشی ام بودن توست 

وچراغ شب تنهایی من 

نور چشمان تو است

کاشکی در سبد احساسم 

شاخه ای مریم بود 

عطر آن را با عشق 

توشه راه گل قاصدکی می کردم 

که به تنهایی تو سربزند 

تو به من نزدیکی و خودت می دانی 

شبنم یخ زده چشمانم 

در زمستان سکوت 

گرمی دست تو را می طلبید 

زمین به مرد بودنت نیاز داره . . .

مرد باش . مردونه حرف بزن . مردونه بخند . مردونه عشق بورز . . .

مردونه گریه کن ، مردونه ببخش . . .

مرد باش ، نه فقط باجسمت ، بانگاهت ، با احساست ، با آغوشت . . . مردباش و هیچوقت نامردی نکن

مخصوصا برای کسی که به مردونگیت تکیه کرده و باورت کرده ، مرد باش .